Dobrze dobrany film z tematyki praw człowieka może być wyjściem do ciekawej dyskusji, zwłaszcza jeśli zaprosimy do niej eksperta z dziedziny, której dotyczy film, jednego z twórców, czy bohaterów dokumentu. To prostsze niż się wydaje!

Czas trwania: 90 minut (2 godziny lekcyjne)

Przygotowania:
Wybór filmu. Trzeba zacząć nie tyle od wyboru konkretnego tytułu co od wyboru tematyki, jaka interesuje daną grupę młodzieży. A to dlatego, że nie każdy film łatwo będzie zdobyć. Kiedy mamy już określony temat, możemy zwrócić się z prośbą o udostępnienie na pojedynczy, edukacyjny, nieodpłatny pokaz filmu z danej tematyki do instytucji naukowych i badawczych albo do organizacji pozarządowych tą tematyką się zajmujących. Jeśli tylko mają w swojej wideotece pozycje na ten temat, prawdopodobnie chętnie zgodzą się na wypożyczenie filmu i pomogą załatwić zgodę producenta na pokaz, jeśli taka będzie potrzebna. Dokument nie powinien być zbyt długi, to znaczy nie dłuższy niż 45-50 minut, żeby pozostało jeszcze trochę czasu na dyskusję, ani z oczywistych powodów zbyt brutalny.

Do dyskusji poprojekcyjnej warto zaprosić eksperta z dziedziny, której film dotyczy np. ze wspomnianych instytucji naukowych i badawczych albo organizacji pozarządowych. Może to być także przedstawiciel mniejszości czy grupy społecznej, jakiej film dotyczył, albo osoba, która mieszkała czy podróżowała do kraju, jaki był w filmie pokazany. Jeśli dokument jest polskiego autorstwa, prawdopodobnie chętnie na spotkanie zgodzi się ktoś z jego twórców. Trzeba tylko umówić się na spotkanie odpowiednio wcześniej. Warto także dokonać małego researchu na temat gościa, którego planujemy zaprosić, i sprawdzić, jakim jest mówcą.

Ostatni krok przygotowań to zadbanie o odpowiedni sprzęt elektroniczny. 

Przebieg spotkania:
Wyświetlamy film. Przy niektórych tematach konieczne może być kilkuzdaniowe wprowadzenie. Jeśli temat filmu jest dość ciężki, po pokazie warto zadbać o chwilę oddechu, zanim zaczniemy dyskusję, po czym przechodzimy do rozmowy z gościem. Dobrze jest mieć przygotowanych kilka pytań, które zadamy, zanim młodzież oswoi się na tyle, żeby zabrać głos. Łatwiej nawiązać kontakt między gościem a uczniami, jeśli w pokazie uczestniczy tylko jedna klasa. Jeśli jest ich więcej, konieczne może okazać się użycie mikrofonu, a to onieśmiela.
Do ożywienia dyskusji może przyczynić się rozmowa w grupkach widzów, do której zachęcamy, zadając jedno, dwa pytania stanowiące sugerowany temat rozmowy. Następnie można poprosić przedstawicieli grup o przekazanie wniosku, do jakiego doszli w rozmowie.
Przed upływem planowanego czasu, przypominamy o zbliżającym się końcu i zachęcamy do zadawania ostatnich pytań.